Umieściłam tu kiedyś wpis dotyczący samurajskiej zbroi ō-yoroi i jak do tej pory był to jedyny post dotyczący samurajów. Jako, że dostałam ostatnio w swe łapki książkę poświęconą klasie bushi, postanowiłam to zmienić. I tak oto pojawił się dzisiejszy wpis poświęcony mieczowi. To właśnie on, razem z włócznią i łukiem, składał się na podstawowe wyposażenie wojownika.
Ale ze wszystkich broni, jakimi mógł dysponować samuraj, to właśnie miecz był najważniejszy. Odzwierciedlał on bowiem „duszę wojownika”. I nie ma się czemu dziwić. W końcu o mieczach mowa już w pierwszych japońskich legendach. Słyszeliście o Amaterasu? Bogini słońca, która zesłała na ziemię swojego syna Ninigiego aby ten dał początek japońskiemu rodowi cesarskiemu? Pewnie tak. Możliwe, że nie wiecie jednak, że jedną z rzeczy, które Amaterasu podarowała swojemu synowi był miecz zwany Kusanagi-no-tsurugi. Miecz, który uważany jest obecnie za jeden z trzech japońskich regaliów władzy, i za którego przechowywanie odpowiedzialny jest obecnie chram Atsuta Jingū w Nagoi (miecz znajdujący się w Pałacu Cesarskim to replika).
